N İ H A Y E T !

Bilgisayarım internetle barış sağladı.
Bu barışı biraz da ben uzattım galiba. İsteksizlik, vakitsizlik değildi. Bıkkınlık! Hiç değildi, sadece zamana bırakmak istedim.

Gerçi zaman öyle köşelere gizlenip beklemez, "bana ihtiyacın var m?" hiç demez. Yolunu alır gider, giderken de bizi sürükler peşinde. İstesekde istemesekde.
Ne güzel söylemiş ÖZDEMİR ASAF
"Zamanın varsa herşeyin gelir geçer, herşeyin varsa zamanın gelir geçer."

Bana ait herşeyimle zaman geldi geçti.

Okudum ...



Okumaya değer. Kurgu ile gerçeğin iç içe geçtiği, okurken alıp götüren nefis bir kitap.




Uyuttum...

Uyuturken beni hergün biraz daha kendine bağlayan, omuzuma kafasını dayayışıyla, nefes alış verişleri ile vazgeçilmeze dönüşen muhteşem bir varlık.

Boğuştum ...

Yaşamımın vazgeçilmez iki aşkı

Biraz örgü, biraz dikiş.
İşte bana ait herşeyimle geçen zaman.

R E H A V E T

Bu gün tam bir ay olmuş bloğuma yazmayalı, aslında yazdım da yayım yapamadım, dosyalarımda duruyor.
Neden mi?
Biz minicik CAN'ımızla ufak bebek sevdasına düşmüşken sevgili eşim bilmediği terimlerle boğuşurken önce internet bağını bilgisayardan kesmiş, sonra da yapmaya çalışırken içinden çıkılmaz duruma getirmiş.
Sonuç; yeniden formatlanması gerek.
Bu konuda uzmanımız, sevgili oğlumuz yoğun iş temposu ve doktora tezinden kalan zamanını ayırarak yapmak istese de bizler aciliyeti yok diye engelledik.
Evden başka bilisayar veya internetde yok mu? var tabi! Demek ki biraz da ihmal yada "her horoz kendi çöplüğünde öter" misali, belki de rehavet.
Blog okumayı özledim, blog okumak hergün gazete okumak kadar alışkanlık haline geldi çünkü, okuyamayınca boşluk oluşturmaya başladı bende.
Bu arada beni merak eden ve yorum bırakan blog dostlarımın olması beni çok mutlu etti.
Bende hepsini özledim ve en kısa sürede birlikte olmayı umuyorum.