Alnını cama, canının acıdığını hissetse bile daha kuvvetlice dayadı.
Eteklerinin savrulmasına aldırmadan hızlı hızlı yürüyordu, ta ki! yokuşun sonunda gözden kaybolana kadar onun arkasından baktı.
Alnını dayadığı camdan çekildi, eline bir bez alarak alnının camda bıraktığı izi sildi, sildi, sildi. Gözlerindeki hüznün camdaki yansımasını yok ettiğine inandığında döndü yerde kendi kendine oynayan küçük kızı kucağına aldı.
"Mini mini bir kuş donmuştu,
pencereme konmuştu,
aldım onu içeriye, cik cik-cik cik ötsün diye,
pır pır ederken canlandı,
ellerim bak boş kaldı."
Küçük kız ellerini çırptı," bi daha bi daha"
Tekrar başladı, kurulmuş saat gibi. Defalarca...
Artık sözcükleri duymuyor kulakları kapı tıkırdısını bekliyordu.
Küçük kız, yarı şarkı yarı ninni "minik kuş" nakaratından uyuya kalmıştı. Küçük kızın uyanmasından korkarcasına yavaşça yatağına yatırdı, üstünü örttü. Dirseklerini dizlerine dayadı, avuçları yanaklarında koltuğun kenarına oturdu.
Ne kadar zaman geçti, bilmedi. Hava kararmaya, oda soğumaya başlamıştı. Bir odun attı ateşi azalan sobaya, işte o zaman kapının kulağına müjde gibi gelen tıkırdısını duydu.
Beklemenin yakalanma korkusundan kaçarcasına küçük kızın yanına girip gözlerini sıkıca kapadı. "İşte geldi, gitti ama yine geldi"
Sevinçle sıkı sıkı üstündeki örtüye sarıldı.
Dönmeme, dönememe korkusu hiç çıkmıyordu aklından, nedenini bilmiyordu. Bir gün öğrenene kadar...
21 yorum:
Ah o istenmeyen vedalar, sonrasında o korkulu sancılı bbekleyişler...O buruk sevinçler...
Gidiş varsa, dönüş olmama ihtimali
mutlaka vardır. Ama şu sebepten, ama bu sebepten. Hep vardır. Her dönüş bir şölen, her bekleyiş azaptır.
Biraz buruk, biraz hüzünlü şu anımda çok dokundu bu yazı Nur'cum.
Onu sana yazdıran duyguyu yüreğimde hissettim.
Asla klişe değil bu son cümlem emin ol.
İyi geceler arkadaşım...
İnsan hayatının bir döneminde mutlaka ama mutlaka yaşıyor bunun gibi şeyleri.
Büyük kızım henüz 8-9 aylıkkken , ufak tefek farklılıklar dışında ( bizde kalorifer vardı, camdan yokuş değil düz yol görünüyordu, kızıma söylediğim başka bir şarkıydı ) ben de yaşadım...
Beklemek kimi zaman güzel ,ama böylesi değil...
Güzel bir gün diliyorum.
Nur'cuğum çok hüzünlendim ben de.Kızlarımın şarkısı.Yıllar geri gelmiyor su gibi aktı gitti...Sevigilerimle.
Çok güzel yazmışsınız , dönmeme korkusunu hissettirdi bana yazınız , teşekkür ederim , sevgiler.
Yüreğinize saglık Nur hanımcim, veda konusu elbette etkileyici ama uyku nedeniyle çıldırdınız su donemde minik kızın uyuyakalmasina takıldım ben :)))
bu ay.. biriktirdiğim tüm hüzünlerimi akıttım gözümden hem okudum hem ağladım.. yeter ki kavuşmasız olmasın ayrılıklar Nur'um..
Çok güzeldi Nur'cum, güzel yüreğine sağlık ...
Ah ne kötüdür beklemek, saatler geçmek bilmez,'ya dönmezse' düşüncesi insanı tüketir.....
çok güzeldi teşekkürler, sevgiler
Beklemek... Kimi zaman bir kapı sesinde kimi zaman bir pencerede perde arkasında. Ve ne hüzünlüdür beklediğini gizlemek...
bir devamı , olmalı...
her bekleyişin de bir sonu...
okuyacak mıyız?
Asumancım,
beni anladığını ve yürekten yorumunu çok iyi biliyorum ve hissettiklerini de. Benzer yaşamlarda yol almışız biz senle canım.
İlknurcum,
çok kişi yaşar zaman zaman haklısın canım. Beklemekte duyduğumuz hislerin bir benzeri ama illa beklemek sırf dönüşü olan ayrılıklar olsa:(
Arzucum,
Yıllar sanırım sudan daha hızlı akıyor:)
Bu çocuk şarkısı ise benimle doğdu sanki. Kulaklarımda ninni gibi dinledim, sonra kardeşlerime sonra çocuklarıma şimdi de torunlarıma söylüyorum. Kısa öyküdeki gibi hiç bıkmadan.
Zeynepcim,
sakın dönmeme korkusu yaşama canım. Ben dönmeme korkusunu yaşarken gerçeği gördüm karşımda. Korkular ne kadar kuvvetli olursa gerçeğe dönüşme olasılığı doğuyor sanki.
Çınarım,
küçük annem benim:)
bu uyuma hikayesi yarım asır önce idi:) o zaman çocuklar kolay uyuyorlar ve hatta uyanık kalma saatleri yok gibiydi, şimdi çocukların uyuması mucize. Yaşamımda hem kolay uyuyan çocuklar hem de hiç uyumayan çocuklar gördüm. tercih:)) şimdiki çocuklar (acıda olsa)
Bugün Can'a uykun geldimi anenem dedimde bana döndü sizde hep aynı şeyi söylüyorsunuz dedi iyimi?))))
Güzel arkadaşım benim,
belki ufacık bir öykü ama senin içine girdiğine eminim. Ayrılıkların kavuşmasız olmaması dileklerimle, öğretmenim.
Özlemcim,
seninde o güzel yüreğine, hissetliklerine sağlık canım.ler olsa keşke hep
Nazlım,
beklemenin kalıpları dönüşü olan beklemekle sınırlı olsa keşke.
Korkuların üzerine kurulu bekleme bitiriyor insanı canım, teşekkür ederim.
Hüznümüntadıcım,
Beklemek ve beklediğini hissettirmemek. Hangisi acı karar bile veremez insan. Ama canım dönmeme dönememe korkusunu insanın kendi kendine yaratıp esiri olmak var ya!!!
Yorumlarınız için yürekten teşekkürlerimle sevgiler...
Ferkulcum,
çooook çok eskilerde kalmış ufacık bir anıydı, devamı ise çok acı:(
sen benim çok eski dostumsun ve eski yazılarımı bilirsin, işte bunun devamı o satırların içine sıkışmıştır.
sevgiyle...
:( Hüzününü çok iyi yansıtmışsın Nur ablam.Paylaştığın için teşekkürler.Dilerimki bundan sonra hep ama hep mutlu olasınız sevdiklerinle hep beraber ol sağlıkla,afiyetle,huzurla.Sımsıcak sevgilerimle.
Nur , o kadar çok bekleyenlerdenim ki, sanki o penceredeki bendim.
Sanemcim,
çok teşekkür ederim canım benim.
Lalecim,
:((
Ben de kapımdan çıkıp gidenlerin arkasından dönüşlerini beklerim, bu benim önüne geçilmez yorgunluğum.
Nur Hanim,yazinizi okurken bircok ya sanmis anilar gözümün önünden bir film seridi gibi geldi,gecti.Cok duy-gulandim.Yüreginize saglik.Selamlar.
Keske hic ögrenmeseydi ama kim kacabiliyor ki o kücük kiz kacabilsin... Kacamadi iste o da ögrendi..
Öpüyorum seni sevgiyle
Merhaba,
Blogların geliştirilmesiyle ilgili olarak yapılan Gencal araştırmasına katkı sağlarsanız memnun olurum.
Saygı ve sevgilerimle.
Merhaba .Takipçiniz oldum.Bana da beklerim.
merhabalar yazınız çok hoş olmuş bana da beklerim:)sevgilerle
canım Nur nerelerdesin sen ????
Yorum Gönder