YENİ OYUNCAĞIM

"Bir kadın eğer kurmaca yazacaksa parası ve kendine ait bir odası olmalıdır."
Virginia Woolf


Teknolojiyi çok geç yakaladım. Tabi bunda ne benim dünyaya erken gelişimin ne de teknolojinin benim yaş almamı beklemesinin bir suçu yok.Yani suçlu kimse yok.
Ama en azından ucundan yakalamış olmak bile çok güzel. Anneciğimi düşünürsek, bugün evlerde kullandığımız tüp diye tabir ettiğimiz likit gazı bile görememişti, sanırım böyle bir ateşte yemek yapmayı hayal bile edememiştir. Şimdi ise teknoloji öyle bir hale geldi ki kolaylıkla ilerisi için hayalini dahi kurabiliyoruz.

"Her kadının kendine ait bir odası olmalıdır." sözünden yola çıkarak emekli olduktan sonra kendime ait o odayı ilk önce kafamda oluşturdum. Evin bir odası değildir bu benim için, öncelikle kafada olması gerek o odanın. Eğer dört duvarla çevrili bir odada kendin değilsen odanın sana vereceği hiç bir şey olmaz. Gerçi yavrularımın kendi evlerini kurmaları sonucu boşalan odalarına da el koymuştum bu arada.

İlk önce, çok okumak istediğim, çalışmanın ve ev yaşamının verdiği zaman darlığından çok okuyamadığım kitapların içinde buldum kendimi. Hızımı alamaz gibi okuyor ve hatta hiç alışmadığım zaman bolluğundan ne yapacağımı bilmez bir durumda kendimi çok severek yaptığım dikiş ve örme hobilerime kaptırıyordum.

Önceleri kendime ait odalarımda diktim, ördüm, okudum.
Bir müddet sonra belim ve boynum izin vermeyince dikişi kaldırdım, örmeyi azalttım. Araya boşluk girmişti ki! İnternet'le tanıştım.

2007 yılında yavrularımın da blogları olan bir siteyle tanıştım, bu sitede binlerce blog vardı. Sitedeki bloglar hem bloglarında ikamet edip hem de bahçesinde geziniyorlardı. Sevdim...

Hemen bir blog aldım ve kapısına ismimi yazdım. Şimdi artık gerçek kendime ait bir odam vardı da ne yapacaktım?
Profilimde yazdığım gibi, içimden ne geliyorsa yazıp anılası bir şeyler bırakacak, paylaşacak, unutulmamayı sağlayacaktım:)

Yeni oyuncağımı çok sevmiştim. Artık beynimi işgal eden anıları satırlara döküp yenilerine yer açabiliyordum. Bu sayede km.ler ötesinden ve hatta binlerce km.ler ötesinden dostlarım oldu. Alt komşu, üst komşu değildi kendime ait bu odada, dünya girmişti odama.
Doyumsuz bir şekilde kitaplar haricinde "tık" okumasına da doyamıyordum.

Teknoloji bu, durur mu yerinde, bir sürü paylaşım siteleri açıldı arka arkaya. Yeni bir oyuncak sevincinle yine hemen birine el koydum. Farklı değildi blog'dan ama olsun niye eksik olayım ki!

Yazdım, çizdim, okudum, paylaştım-da, beynimdeki kendime ait odada kendime yetmemeye başladım. Bir kadın olarak Shakespeare gibi bir dahi çıkmayacaktım tabi ki!
Ama en azından ucundan yakaladığım teknolojiyi tepe tepe kullanacaktım kendime ait odamda.

Yeni oyuncağım mı?
BURADA