Hayvanlar, 'insan' denen canlıya hiç zarar vermezler. Doğadaki tüm hayvanlar zararsızdır bana göre, en vahşisi bile, evet, zararsızdır!
Pençe, zehir, diş gibi silahları vardır ama sadece kendilerini savunmak veya karınlarını doyurmak için kullanırlar.
İnsanın kalbine, beynine veya düşüncelerine asla dokunmazlar. Onlar yürek yaralamaz, düşünceleri hırpalamaz, insan ruhunda kapanmayacak yaralar açmazlar.
Ben -bunun içindir belki- hayvanları çok severim. Hepsini severim de yalnız içlerinden atlar ve kuşlara karşı daha büyük bir sevgim vardır.
Kuşlar alabildiğine özgür,
Atlar o denli asildirler.
Kıskanırım onların özgür ve asaletini, olmak isterim çoğukez onların yerinde. Özgürlüğün kalbe verdiği huzur rahatlatır, asalet ise doruğa ulaştırır insanı diye düşünürüm.
Ne güzeldir sonsuzluğa ulaşan gökyüzünde uçmak, ne güzeldir ağaçların tepesine, daldan dala konmak... İstediğin yerde yuva kurmak...
Koşmak, koşmak, yorulmak bilmeden koşmak... dağ, tepe, bayır aşmak ne güzeldir kim bilir...
Ben bunları da kıskanıyorum galiba,
diye düşünüyorum...
4 yorum:
Belki de sen kuşlar kadar özgür düşündüğün, atlar kadar asil olduğun için seviyorsundur onları;)
ikisatırda bu kadar güzel yorum.
senin gibi bir yavrum olduğu için çok şanslıyım ben.
ayrilin bakiim :-P
oyle blog ortaminda koklasmak ayip :-)
hem ben bloglari okuyamaz ve yazamazken boyle gece yarilari sanal sanal sohbetler koklasmalar...
cok ayip :-)
Kıskanç :p
Yorum Gönder