SEVGİ

Sevgi nedir. Sevgi emektir diye tanımlanır çok kişi tarafından, artık kalıplaşmış gibidir, Selvi boylum al yazmalım filmi gelir aklıma. Hoşuna gitmiştir bazılarının söyleyip dururlar sevgi emektir diye. Ama öyle midir aslında, insan emek vermediği şeyleri sevmez mi delicesine, sever hemde öyle sever ki. Ben doğaya emek vermedim, hayvanlara emek vermedim, sanata emek vermedim, anama babama da emek vermedim, hatta (kısmen versem bile) torunlarıma da emek vermedim. Emek verdiklerimden bile (yavrularım hariç) daha çok sevdiklerimdir.
Bence sevgi korkudur, sevdiklerine zarar gelmesi insanı ürkütür ve daha fazla sever. Denizin derinliği, gökyüzünün sonsuzluğu, ağaçların heybeti, çiçeklerin renkli dili bir o kadar güzel iken korkutmaz mı insanı. Hayvanların kendi kendine doğurmaları, hiç desteksiz yavrularına bakmaları, korumaları, yaşama hazırlamaları. Bütün bunlar sevilmez mi, bunun emek neresinde.
Ben emek vererek diktiğim veya ördüğüm bazı giysilerimi sevmeye biliyorum veya emek verip pişirdiğim bir yemeği sevmeyip yemiyorum .Ama ban yaşamı çok seviyorum.
Bir rüya gördüm prensesimi(torunum) yanımdan ellerimden kaydı ve bir toprak kulübenin içinde kayboldu sesi var kendisine ulaşamıyorum v.s. uykudan ter ile uyandım. Sonra uyuması çok zor geldi bana.
Karşım da duran beyaz cam, elimin altındaki yirmi dokuz harf size söylüyorum anlatmak istediğimi anladınız mı? Sevgi çok yüce bir duygu. İnsanın seviyorum demesi için çok sağlam bir kalbi, çok sağlam bir beyni ve çok sağlam gözleri olması gerek. Bunlardan biri eksik olursa sevgisi eksik demektir.Ben baktığım yeri görmek isterim, içine inercesine, derine dalarcasına. Gördüğümü de içimde saklamak isterim yalnız bana ait olsun diye.
Annemin hastalığında (bağırsak kanseriydi) 1962 senesi ameliyat sonrası eve gelişi yatışı .Tüm bağırsakları alınmıştı, o zamanlar tıp ilerlememiş kemoterapi filan ne gezer, midenin sonuna bir delik ve üstüne bir torba ihtiyaçları için, üsten temizlik yapılıyordu. Ama annem o kadar inanmıştı ki normal tuvalete gideceğine ve bana demişti ki  'sana seslenirsem beni tuvalete götürürmüsün işte ben o zaman baktığıma görmeyi öğrendim.Anacığımın yüzüne gözlerine öyle bakıyordum ki o söylemeden ben hissettim veya gerçek olsun onu tuvalete götüreyim ve iyileşsin. Ama o bir kere tuvalete gitti ve bir daha o istek yüzünde hiç gözükmedi. Ben sevgiyi korkuyla yaşıyorum, çünkü sevdiklerimi çok seviyorum ve sevdiklerime hiç zarar gelmesini istemiyorum. Buna doğa da dahil çünkü ben doğayı da çok seviyorum.
Tanrım tüm sevdiklerim sana emanet.
Yaşamın kıyısından yaşama yeni başlayanlara.