SİZ NE DERSENİZ

Yaz(a)mıyorum.
Okuyorum bu aralar, tüm hızımı okumaya verdim. Blog okuyorum, kitap okuyorum, ne bulursam okuyorum.
Okunası çok değerli yazılarla karşılaşıyorum.
Çoğunu paylaşmak istiyorum ama kimseyi mecbur tutmayı sevmiyorum.
Böyle bir yazı beni oldukça düşündürdü ve çok sevdim.
Bu hikayeye hayran kaldım.
Ve bir dolu blog yazıları.
Sonra kitaplar, o kadar çok kitap var ki "beni de oku" dedirten. Ne zaman nasıl! Zamanı kovalarken elimin sobe yapacağı duvar bile uzak geliyor bazı zamanlar. Dünya mı hızlı dönmeye başladı, ben mi yavaşladım, ayırt edemiyorum. Geceler eskiden daha uzundu, onlarda kısa geliyor artık. Güneş de benimle çocukmuşum gibi oyun oynuyor. Doğduğu an yüzüme bakıp "CE" yapıyor, daha gülümserken ben ona bakıyorum yok, batarken tüm ihtişamınla el sallıyor benle alay edercesine.
Eskiden umut yarındı, şimdi umut güne girdi, saatlere saklandı.

Ve izliyorum;
Korkuyla, şaşkınlıkla, üzüntüyle, çoğu kez sinirlerime hakim olabilmek için sabırla.
Ülkemin altına bir ateş düştü, cayır cayır yanıyor. Kavruluyoruz üstünde caresizce, ümitsizce. Evet izliyorum tüm haberleri, yorumları, açık oturumları.
Dehşetle!
Gündemden düşmeyen veya gündemi yeni bir gündemle örtbas edilenler. Medyasına göre tez elden yok edilenler veya sakıza döndürülenler.
Bir habere kafamızda bir yorum yapabilme zamanı bile bırakılmıyor bizlere ne yazık ki.
Hele heberlerin arasına sıkıştırılmış, kısa geçiş yapılan bir haber var ki, aslında bomba etkisi yapması gerekir bana göre. Ama çok duyarlı medyamız sonucu bekliyor bağırmak için. Mış la muş la olmaz onlar için, gerçekleşsin sonra bağıracaklar. Sırf bağırmak için olsa gerek.

"Atatürk orman çiftliği Dubai'lilere satılıyormuş"
Dubai'liler gelip Atam'ın bizlere, halkına bıraktığı yeşil korunsun diye emanet ettiği ormanımıza, yeşili yok edip öğündükleri mimarilerini denizimizin kıyısında sergileyeceklermiş. Yok artık denir de kime, tabi kendi kendimize.
Biz bu yeşil savaşını, topraklarımızı çoktaaaan kaybettik.

İzliyorum dedim ya, herkez seyretti bende kusur kalmayayım diye Issız adam'ı seyrettim daha doğrusu seyrediyormuş gibi yaptım. Bu kadar sansasyon yaratan flim bumuymuş dedim. Yok olamaz! sevgi böyle anlatılmaz.
Ben küçük hanımın şöförünü bile daha zevkle seyrederim.
Tercih meselesi belki ama bir "al yazmalım selvi boylum" flmi sevgiyi nasıl anlatırsa, sevgi odur. Demek sevgilerde değişti; flimlerde, gönüllerde.
Niye artık yerli flim yapılamıyor? Yabancı flimlere özenti, flim yapma anlayışınıda değiştirdi.
Hababam sınıfı serisi, Eşkiya, Muhsin bey, Uçurtmayı vurmasınlar, Yol, Umut v.s.
Çok eskilerde kaldım ben çook....

Başlık bulamadım bu yazıya, artık siz ne derseniz...