SONSUZ SESSİZLİK

Öykü atölyesinin
Fotoğrafın dili çalışmasına

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;

Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,

Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.

Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;

Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.

Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

YAHYA KEMAL BEYATLI

28 yıl önce;

01 Şubat çok soğuk bir kış gününde kaybettiğim,

02 Şubat dizboyu karlar altına toprağa verdiğim,

Yaşamı boyunca sessizliğini koruyan ve sessizce giden canım BABAMIN anısına...