TATİL ANILARI

Tatilimi bitireli iki haftayı geride bırakırken bayat bir tatil yazısı iyi olurmu? bilmiyorum. Ama! mademki içimden ne gelirse yazmaktı amacım, anılası birşeyler bırakmaktı, paylaşabilmekti ve unutulmamak içindi, "anıdır bulunsun" istedim...




Ortaca; Muğla'nın bahçelerin ve sokaklarının portakal ve limon ağaçlarıyla süslü güzel ve şirin ilçelerinden biri, ilk ve kalıcı durağımdı Ortaca. Can dostum, canım arkadaşım eşinin kaybından sonra yanlızlığın rüzgarıyla savrulmuştu bu şirin ilçeye. Ayrı geçen bir yılın sonunda sevgiyle kucaklaştık, saatlerce sohbet ettik, günlerce gezdik.
　
Ortaca, adı gibi Muğla'nın tüm güzel ilçelerinin ortasında olmasından km.ler kısalıyordu gezi yollarına. Özgürlüğü doya doya yaşıyabilmek için plan ve program yapmamıştık. "Nereye gidelim," ne yiyelim," "ne zaman gidelim,ne zaman dönelim," sözlerini ertelemiştik bu kısa tatil sürecinde. Kafamıza estiğinde otogarda buluyorduk kendimizi ve ilk hangi minibüs, nereye kalkıyorsa yolumuz orası oluyordu.

Dalyan, ilk yolumuz oldu. Güzelliğinle beni her daim oraya çeken bir şey vardır. Bir zamanlar yerleşme hayallerimiz bile vardı bu begonvillerle dolu bahçelerin, karette karette kaplumbağalarının, gezi tekneleri turlarının, tarihe ışık tutan kral mezarlarının bulunduğu, her görenin ayrılmak istemeyeceği güzel ilçeye. Belli olmaz belki daha sonraları.




Köyceğiz'in uç tepelerinde bulunan 40 Km.lik ormanı ile muhteşem göl manzaralı Sultaniye kaplıcaları ve çamur banyolarında bulduk kendimizi ikinci sırada. Yüzümüze ve kollarımıza göstermelik gibi az bir çamur banyosu yaptık, açık havuzunda yer bulmak çok zordu, kükürt kokulu kapalı havuzu ise ormanın temiz havasından sonra çok boğucu geldiğinden kapısından bile girmeyi düşünmedik. Ormanında gezinmek, çam ağaçlarının kokusunu içimize çekmek, sessizliği doya doya yaşamak daha keyif vericiydi.

29 Mayıs özel bir gündü tatilimin içinde. Fethiye'de Çalış Karnavalının son günüydü ve ona katılmak çok istiyordum, bunu haftalar öncesinden planlamıştım. Çünkü orada hiç görmediğim ama sanal alemden tadığım ve çok sevdiğim dostlarla buluşacaktık. Sevgili Asortik Krep, Gülen ve Funda ile çok güzel geçen karnaval sonrası saatler, Çalış karnavalı, Mavi kuş standı, Çalış'da gün batımının verdiği huzur ve sanal alemden tamamen tesadüfi yeni bir dost (ki! en kısa sürede buluşacağımız) kazanmak benim için çok değerliydi.

Marmaris; Şehirleşmeye son hızla giden bir ilçe. Kalabalıklığı ve binaların çok katlılığa dönüşmesi eski güzelliğini kaybetsede yer yer eskiyi bulmak mümkün. Restore edilen eski yapıları, eski sokakları eski kokmasa da yine de ben eskiyim diyor. Ormanı yeşil, denizi mavi olan her yer benim için güzeldir. Marmaris'de bu açıdan halen çok güzel.




Göcek; Sadece gezmak, yeni villaları görmek, denize yakın olabilmek için sayamadığımız kadar yat geçmek, ulaşamadığımız Marinasına uzaktan bakmaktan ileri gidemediğimiz bir gezimizdi. Günü ziyan etmemek için erken dönerek Ortaca'da başlayan Çevre ve Turizm Festivalinde ve hatta Ortaca Belediyesinin misafirlerine ayrılan protokol koltuklarda bulduk kendimizi. Protokol koltuklarına da alışınca sonraki geceler bizim için vazgeçilmez oldu. Bu arada festivalin son gecesi sahne alacak olan Zülfi Livaneli'yi, bir gün öncesi dönüş biletime rastlamasından dinleyemedim ama benim için fazlaca bir kayıp değildi.

Köyceğiz gölü kenarında bulunan çay bahçelerinden birinde saatler süren sohbetimiz, geçmiş on yılın bilançosu, uzun sahilindeki yürüyüşümüz, sessizliğin, güzelliğin verdiği huzur ile geçirdiğimiz gün ise doyumsuzdu. Biraz fazlaca yediğimiz meşhur çiğ böreklerini eritmek için alacakaranlıkta otogara kadar yürümek de ayrıca çok keyif vericiydi. Köyceğiz'i ilk defa görmüştüm ve de çok çok sevdim diyebilirim. (Acaba yerleşmek için orayı mı seçmeli?)



Çalış'ta bir gün için sözleştiğimiz üzere Fethiye'ye Sevgili Gülen'e davetliydik. Sondan bir önceki durak oldu Fethiye. Sevgili Asortik Krep ve sevgili Gülen'le çok özel ve de güzel bir gün geçirdik. Konuşmalarımız bir daldan bir dala atlayarak sanki saatlere çok şey sığdırmak istercesine geçtiğinden ayrılırken devamı için "Bir gün yine inşallah." dedik. Dönüş yolumuza Gülen'in katılımıyla güzel Fethiye'yi bir çay bahçesinden sahilini seyrederek tamamladık.

Sarıgerme; Dalaman ve Dalyan ortasında belkide dünyanın en ince kumuna ve en uzun sahiline sahip güzeller güzeli bir ilçe. Hilton ve Pegasus otellerinin ve daha başka beş yıldızlı otellerin bulunduğu bu ilçede yerli turiste raslamak çok zor. Yabancı turislerin akını bu ilçeyi yabancı yapmış Türk halkına. Yerli halkı da evlerini apart'a cevirmiş daha iç kısımlara çekilmiş. İnce kumu, uzayan sahili ve masmavi denizi ile belediye plajı anlatılmaz güzellikte. Plajın üst kısmı rengarenk çiçeklerin, heybetli ağaçların, halı misali çimlerin bulunduğu muhteşem bir parkla tamamlanmış. Parkta bulunan küçük hayvanat bahçesinde rastladığımız ve aynı zamanda güzelliğini sergeleyen tavuş kuşlarının fotoğraflarını çeksemde, ürkütmemek amacıyla çok uzakta olduğumdan ne yazık ki net bir fotoğraf yakalayamadım. Bu plajda sabah yedi, akşam yedi arası hiç bıkmadan durulabilinir.

Bu arada deniz suyu daha girmeye sıcaklığı çok elverişli olmadığından gezimiz boyunca denize giremedik ama ayaklarım nasibini aldı.
Güzel bir tatil di (veya gezi mi diyeyim), tadı damağımda kalan. İyidir yine de ağızda kalan tad, yutma aşamasına gelince ağızdan tad giderse bir işe yaramaz belkide:))