EVİM EVİM GÜZEL EVİM

Bu gün evime bir saatimi ayırdım, yanlız ikimizdik. Tüm koşuşturmaların dışında bir beraberlikti bu seferki.

Her köşesini yeni görüyormuş gibi inceledim. Her köşesindeki anıları tazeledim. Fotoğraflar yoktu ortalıkta, hepsi bir pakete sığışmışlardı ama ister istemez gözlerim yerlerini arıyordu.
Duvardan indirilmemiş saatin tik tak'ları kalp atışlarıma uymuşlardı sanki.Duvarlara sessizce sordum " ne günler paylaştık, ne çok şey sakladım size, istesem geri verebilirmisiniz" diye. Ben sessizce sordum, duvar bağıra bağıra cevap verdi " bir gün değil ki istediğin, tam on yıl, nasıl geri verebilirim?"
"On yıl mı? nasıl yani on yıl mı geçti? ne zaman, nasıl?""Ooooh" dedi, "neler oldu hayatında, bir dönde bak. Gözüktüğü gibi kısa değil koskoca on yıl, kayıpları değil kazançları düşün"Evet tam on yıl, çabucak geçen, geçerken anılar bırakan, anılara bakınca da çok uzun olan on yıl.Küçük kızım burada gelinliğini giymiş, şu kapıdan çıkmıştı. Üç torunum da kırk çıkarmasına gelmişti evimize.Dört kişiyken dokuz kişi olmuştuk. Sağlıklı, huzurlu ve mutlu.
Bu kadar kazancın yanında yaşamdan verilen on yıl kayıp sayılmazdı, doğru.
Kaybım sadece on yıl daha yaşlanmış olmaktı.

*

Mayıs ayı demiştim, yoğun mayıs ayı.Ve bu yoğunluğun sebebi, on yıldır oturduğumuz evimizden taşınıyoruz.
Hiç düşünmediğimiz bir zamanda, önce kendimize iki emeklinin oturabileceği bir ev aldık, salon ve iki odalı.Niye mi? iş hacmini daraltıyorumda ondan, artık temizlemeğe zaman harcamak için fazla oda ve fazla eşya istemiyorum.
Eşyalara esir bir hayat değil, yaşama esir bir hayat istiyorum. Ne kadar kaldıysa, önemli değil.
Ayıkladım tüm eşyaları, sadece olması gerekliymiş gibi duran tüm eşyalar artık benden iş beklemesinler, ayak altında dolaşmasınlar diye yok edildi.
Bunlar gerekli diye tuttuklarımız bile kolilere, poşetlere girince, taşınma gününe kadar gerçek gerekli olanların ortada kalması "böylede yaşanıyor işte, bir yatak, iki tabak yetiyor " düşüncesi bile aklımdan geçmedi değil.
Sonra da on yıldır oturduğumuz bu evimizi sattık. Gereksiz eşyalarla dolu, salon ve üç odalı.Ve bunların hepsi bir ay içinde oldu bitti! Toplanmak, ayıklanmak, almak, satmak, yeni evin temizliği v.s. ve taşınmaya iki gün kala halen toplanacak, yapılacak işlerin olması çok çok yoğunluktu.
Sevgili eşim devlet dairelerinden çıkamaz oldu. Banka, telefon, ayedaş, igdaş, iski, muhtar, nüfus idaresi, tapu dairesi. Açma kapama.Emlakcı, boyacı, badanacı, tesisatcı, tamiratcı, nakliyatcı, cı cı cı. Geldi, gelmedi, yaptı, yapamadı.Bu yaşdan sonra olacak işler değilmiş anlaşıldı.
Gerçi şu koli bandının ucu devamlı zorluk çıkarmasaydı, kolay bulabilseydim zamandan tasarruf yapabilecektim de!!
Yeni evimde, ne zaman bağlanacağını bilemediğim internetimde yeniden buluşmak üzere...