Bu gece sana gelmek istedim tüm özlemlerimle
İçimdeki sızıyla gözümün yaşıyla
Beni sende bulmak istedim haykırışlarımla
Tüm acılarımı gören sevinçlerime ortak olan sen
Hani heyecanlarımı saklamıştın bağrında
Gözyaşlarımı emanet etmiştim ya çıkmazlarına
Seni sende bulmak umudu varya eskisi gibi
Bulamam sende bıraktıklarımı biliyorum
Belki kıyıda köşede kalan bir nefes
Belkide ağaçların gövdesinde bir çizik
Bu gece yollarında yürümek istiyorum yalınayak
Köşeleri tutmuş zayıf sokak ışıklarında
O direğin o sokak ışığının altında oturup
Saatlerce ağlamak
Üstüme üstüme gelen duvarlar sende yıkılsın istiyorum
Sana bıraktığım iki katlı ahşap evleri
Seni sevenlere sakladın belkide gelirsem bulurmuyum
Seni sende bulma umudu varya eskisi gibi
Sana emanet ettiğim sevdiklerimi
Sende bıraktığım çocukluğumu gençliğimi
Bu gece sana gelsem bıraktığım yerde olurmusun
Yine gelirmi sekin onsekiz vapuru
Yine çalarmı kaptan düdüğü yetişin diye
İçimdeki haykırışları duyarmısın sana gelsem bu gece
Seni sende bulma umudu varya eskisi gibi
Zaman hiç acımadı ne sana ne bana yok etti tüm geçmişi
Biliyorum sende sen değilsin artık
Değişmeyen tek yerin o yamaç o taş dikili toprak
Sevdiklerimi sakladığın toprağına kapansam
Saatlerce ağlasam
Seni sende bulsam bu gece kucak açarmısın
Seni geçmişi çok özlediğimi söylesem beni duyarmısın
İçimdeki sızıyla gözümün yaşıyla
Beni sende bulmak istedim haykırışlarımla
Tüm acılarımı gören sevinçlerime ortak olan sen
Hani heyecanlarımı saklamıştın bağrında
Gözyaşlarımı emanet etmiştim ya çıkmazlarına
Seni sende bulmak umudu varya eskisi gibi
Bulamam sende bıraktıklarımı biliyorum
Belki kıyıda köşede kalan bir nefes
Belkide ağaçların gövdesinde bir çizik
Bu gece yollarında yürümek istiyorum yalınayak
Köşeleri tutmuş zayıf sokak ışıklarında
O direğin o sokak ışığının altında oturup
Saatlerce ağlamak
Üstüme üstüme gelen duvarlar sende yıkılsın istiyorum
Sana bıraktığım iki katlı ahşap evleri
Seni sevenlere sakladın belkide gelirsem bulurmuyum
Seni sende bulma umudu varya eskisi gibi
Sana emanet ettiğim sevdiklerimi
Sende bıraktığım çocukluğumu gençliğimi
Bu gece sana gelsem bıraktığım yerde olurmusun
Yine gelirmi sekin onsekiz vapuru
Yine çalarmı kaptan düdüğü yetişin diye
İçimdeki haykırışları duyarmısın sana gelsem bu gece
Seni sende bulma umudu varya eskisi gibi
Zaman hiç acımadı ne sana ne bana yok etti tüm geçmişi
Biliyorum sende sen değilsin artık
Değişmeyen tek yerin o yamaç o taş dikili toprak
Sevdiklerimi sakladığın toprağına kapansam
Saatlerce ağlasam
Seni sende bulsam bu gece kucak açarmısın
Seni geçmişi çok özlediğimi söylesem beni duyarmısın
19 yorum:
Sevgili Yasamin Kiyisindan
ilk kez ziyaret ettim sayfanizi.
Bu muzik ve siir bana bir kuklayi cagristirdi.Kendimi iplerini baskasinin oynattigi bir kukla gibi hissettim , akordeonun her ic cekisi iplerimi gerdi ,siirdeki ozlem ve huzun sardi beni.
Ellerinize saglik
Sevgiler
Havaların ilk açtığı gün gidelim o zaman. O yamaçtaki taş dikili toprağa da uğrarız, anneannemin dedemin otlarını temizler su dökeriz. İstersen sonra yokuşumuza çıkarız. Çok şey değişti ama olsun, insan en azından özlem gideriyor, bilirim.
Sonra okulun sahiline gider denizi koklarız.:) İskelede vapur seslerine karşı çayımızı yudumlarız.
Sonra sen bana Yaprak Dökümü'ndeki o evi gösterirsin, ben pek bilmiyorum oraları.
Gezeriz, iyi olur, iyi gelir...:)
seni sende bulsam bu gce kucak acarmsın
seni geçmişimi çok özledğimi söyleem beni duyarmısın
ne kadar güzel söylmişsin ablma ya
insan güzel günleri güzel gecen zamanlrı gün geçtikce ne kadar cok araıyor değil mi
Sevgili Koza,
Hoşgeldin, güzel sözlerin için teşekkür ederim.
Yine beklerim, Sevgiler
Sevgili Hale,
Zaman zaman güzel günleri, geçmişi çok arıyor insan,
ne yazık ki geçen zamanı geri getirmek mümkün değil.
Sevgiler,
Kalemine sağlık Yaşamın Kıyısında. Sormadan edemeyeceğim birşey var ama. Neden "Yaşamın Kıyısında" ismini seçtiğini merak ediyorum. Neden yaşamın tam içinde değil de kıyısında?
Hoş geldin Sanem,
Neden yaşamın kıyısında?
Bloğu açarken filmi yeni yeni vizyona giriyordu, adı bana pek duygulu geldi.
Bende zor olan yaşamı bitirdim şimdi kıyısında istiratteyim dedim. Ayrıca kıyıları çok severim.
Güzel sözlerin içinde teşekkür ederim
Sevgilerle,
Bu şiir beni nerelere götürdü biliyor musunuz..?
Anneannem ve dayımın bizleri bıraktığı günlere..Ve nedense böyle zamanlarda otomatiğe bağlanmış gibi,gözlerimden yaş geliyor..
Ölümlerini kabul edemediğim iki insan ! Onlar benim canımdı..Ve öldüklerinden beri,onları ziyaret edemiyorum..İçim kıyıl kıyıl oluyor..Ailemdeki ölümleri henüz kabul edebilmiş biri değilim..Umarım gitme cesareti bulurum kendimde..
Sevgiler..
TüTü
Ne güzel yerlerdir. Şimdi bu harika şiiri okuyunca daha da güzel göründü gözüme. Ve ilk fırsatta gitmek istedim. Kaleminiz ve yüreğiniz hiç dert görmesin. Hasret böyle mi güzel anlatılır.
Sevgiyle...
Çok sevdiğim tütütnün sayfasındaki yorumunuz beni bu kıyıya getirdi.
Dalga çok kuvvetliydi atıverdi bu kıyıya beni.
iyikide atmış,iyikide gelmişim.
Yüreginize sağlık.
Doya doya okumak var şimdi sizi.
sevgilerle efendim..
Sevgili Yaşamın kıyısında, ayrıca kızımın adaşı (benim en sevdiğim isimlerden birine sahipsiniz sizde), bizi çok mutlu ettiniz. Güzel temennilerinize kalpten teşekkürler ederiz. İnşallah hepimiz için mutlu, sağlıklı sevdiklerimizle geçireceğimiz güzel yıllar dileriz bizde.
Elanur, bugün ilk yaşına basıyor, ilk kutlayanımızda siz olarak bizi ayrıca sevindirdiniz. Tekrar teşekkürler, sevgiler.
Not; Bu güzel yazınıza yorum bırakmaya uğraştım epeydir ama açılmadı bir türlü şimdi nasıl olduysa hemen açıldı (kızımın şansı demekki) Çok ama çok güzel olmuş elinize, yüreğinize sağlık. Ne kadar hüzünlensekte hayatın gerçeklerinden saklanmaktan ziyade onlarla yaşamaya, barışık olmaya çalışmak lazım değilmi... sevgiyle kalın.
Sevgili Tütü,
Ölüm dağum kadar gerçek. Sakın beni katı biri sanma aksine çok duyguluyumdur.Ölümle çok küçük yaşta tanıştım ve gerçekliğini kabul ettim.Allah hiç kimsenin evine sırasız ölüm sokmasın. En acısı odur.
Sevgilerimle,
İncegülüm,
Babamın, benim ve hatta cocuklarımın semtidir. Gitmene çok sevinirim. Gerçekten sevilecek yerdir.
Yorumuna teşekkür ederim.
Sevgilerimle,
Sevgili Daimamutfak,
Hoşgeldin, mutlu ettin
Yorumun için teşekkür ederim. Herzaman beklerim.
Sevgilerle,
Sevgili Dilek,
Ela Nur'u bir daha kutlarım. Analı babalı nice senelere.
Yorumuna ve güzel sözlerine teşekkür ederim.
Geçmişin hüznü asla unutulmuyor ama geleceğe de umutla bakmaya hazırlıyor insanı.
Sevgilerimle,
SEVGILI NUR, ONCE RESIME BAKINCA UCTUM GELDIM ORAYA ZATEN ARKASINDAN OKUDUGUM SIIR RUHUMUDA GOTURDU CANIM ISTANBULUMA.
BELKI SIIRDE BASKA ANLAMLAR DA VAR AMA BEN BUYUDUGUM SEHRE OZLEMIMI HISSETTIM, SEVGILER...
"geçmişi çok özlediğimi söylesem beni duyarmısın"
Kaleminize saglik.Bir Beylerbey'li olarak cok duygulandim.
Saygilarla.
19 Mayıs için yorum yazarken sağ tarafta Beylerbeyi yazısı gözüme takıldı..diğer yazılarınız değil de Beylerbeyi çünkü çocukluğumda anneannem,dedem ve dayımlar Beylerbeyi Küplüce'de ahşap bir evde otururlardı, biz Ankara'daydık nadiren de olsa onlara gitmek bir süre kalmak bahçede dut yemek dayımın kızıyla oynamak ahşap evin gıcır gıcır gıcırdayan merdivneleri dedemin odasından gelen kitap kokusu sahaf kokusu o yüzden çok severim Beylerbeyi'ni bir de evleri mezarlığa bakardı buna rağmen hiç korkmazdık:))
Sevgili bücürük
belkide ananen deden ve dayını tanıyorumdur. Benim tüm hayatımdır Beylerbeyi.
Hele o mezarlık benim herşeyimdir sevdiklerimi bıraktığım topraktır:(
Aa, buna o kadar sevinirim ki, isimlerini yazayım hakikaten ister misiniz komşu çıkalım?:)rahmetli dayım avukattı (Rauf Aydın),dedem emekli edebiyat öğretmen (sonradan banka memurluğuna geçmiş ziraat bankasından emekli olmuştu)Abdülkerim Aydın, anneannemin ismi de Pembe'ydi. Evlerinin karşısında Yağcıların Köşkü denilen sanırım çok zengin insanların oturduğu bir köşk vardı..rahmetli anneannemi Küplüce esnafı (tabii o yıllarda nüfus az)tanırmış 'anne' dermiş ve öldüğünde çoğu dükkanları kapatıp cenazeye gelmişler..işte böyle bu arada benim ismim Müjde ve Beylerbeyi severi olarak çok memnun oldum tanıştığımıza..
Sevgili Müjdecim,
bende çok memnun oldum tanıştığımıza, hele sayfana bayıldım.
Geçmiş bazen o kadar karanlıkta kaldı ki beynimin kıyılarını araştırmak zorunda kalıyorum. Bahsettiğin köşkü ve içinde oturanları tanıyorum ama deden ve ananen için çağrışım bulamadım:(
ama düşünüyorum. Sonuç ne olursa seni tanıdığıma gerçekten sevindim. Sevgiler canım
Çok teşekkür ediyorum, hatırlayamamanız doğal çünkü ben çocuktum siz de o zaman çocuk yaşlarda olmalısınız, tam o köşke bakıyordu anneannemlerin evi, ama kiraydı orası ve sonradan Bostancı'da ev aldılar ve Bostancı'ya taşındılar tam yılını hatırlamıyorum tabii ama 70'lerin başında artık Bostancı'daydılar...yine de uzun yıllar Beylerbeyi'nde oturmuşlardı...yıllar sonra rahmetli annemle oraya gittik, bir camii imamı ile eşi oturuyormuş annem bu evde çok anılarım var deyince bizi buyur etmişti oturup çay içmiştik:)) belki şimdi onlar da taşınmıştır..kimbilir kaç el değiştirdi? neyse başınızı ağrıtmayayım ben de çok sevindim sizi tanıdığıma sevgilerimle..
Yorum Gönder